بازیکنان رئال مادرید که موفق به کسب توپ طلا شده‌اند!

بازیکنان رئال مادرید که موفق به کسب توپ طلا شده‌اند!

هیچ باشگاهی در فوتبال جهان به اندازه رئال مادرید به سوپراستارهای درجه یک دنیا افتخار نکرده است.

زین الدین زیدان، مایکل اوون و کاکا همگی در زمان امضای قرارداد با لوس بلانکوس توپ طلا را در اختیار داشتند، اما تعداد زیادی از بزرگان تاریخ نیز وجود دارند که داستان اسطوره شدن خود را در برنابئو ساخته اند.

در ۱۲ مورد، یک بازیکن رئال مادرید برنده توپ طلا شده است – رکوردی که آنها با رقبای قدیمی بارسلونا مشترک هستند. اما هشت بازیکن مختلف مادریدی برنده توپ طلا شده اند که یک رکورد کامل است.

در اینجا هشت نام افسانه ای که در حالی که نماینده غول های لالیگا بودند، معتبرترین جایزه فردی فوتبال را به دست آوردند، آورده شده است.

آلفردو دی استفانو (۱۹۵۷، ۱۹۵۹)

این بازیکن آرژانتینی – که ۳۱ بازی برای اسپانیا انجام داد – به درستی به عنوان یکی از بهترین مهاجمان تاریخ این بازی در نظر گرفته می شود و هنوز هم تقریباً به طور قطع مهمترین شخصیت در تاریخ بزرگ لوس بلانکوس است. او معیار عظمت باقی می ماند، که برای باشگاهی با اعتبار رئال مادرید کاملاً چیزی است.

او در سال ۱۹۵۶ در مراسم افتتاحیه فرانس فوتبال نایب قهرمان شد و استنلی متیوز از بلکپول در صدر قرار گرفت. اما او سال بعد آن را با قاطعیت به دست آورد و نقش مهمی در حفظ جام اروپایی جدیداً طراحی شده توسط مادرید ایفا کرد و برای بار دوم در سال ۱۹۵۹ قهرمان شد.

دی استفانو در تمام قهرمانی های متوالی خود در اروپا در مادرید ماند و در آخرین فینال در سال ۱۹۶۰ هت تریک کرد، پیروزی ۷-۳ مقابل آینتراخت فرانکفورت، که در آن فرنس پوشکاش – به طرز عجیبی در این لیست غایب بود – چهار گل دیگر را به ثمر رساند.

ریموند کوپا (۱۹۵۸)

هافبک نمادین فرانسوی در سه بازی میانی پنج بازی متوالی خود در مادرید حضور داشت و در فینال ۱۹۵۶ برای تیم ریمز به میدان رفت و در فینال ۱۹۵۶ مغلوب مادرید دی استفانو شد.

او تا زمانی که در آن سال به عنوان سومین بازیکن برتر اروپا انتخاب شد، به مادرید نقل مکان کرد و در سال ۱۹۵۷ به عنوان سوم مشترک و در سال ۱۹۵۹ نایب قهرمان شد.

۱۹۵۸ سال او بود، که پس از حضور در کنار دی استفانو در پیروزی ۳-۲ مقابل میلان در فینال جام اروپا آن سال، به عنوان برنده شایسته توپ طلا انتخاب شد.

در سال ۲۰۱۶، فرانس فوتبال یک ارزیابی مجدد توپ طلا را برای سال‌هایی که فقط اروپایی‌ها واجد شرایط بودند، منتشر کرد و پله را به عنوان جایگزینی شایسته برای کوپا و دی استفانو در سال‌های ۵۸ و ۵۹ و همچنین در پنج سال دیگر پیشنهاد داد. برندگان اصلی هنوز به طور رسمی پابرجا هستند.

لوئیس فیگو (۲۰۰۰)

چیزی که هنوز در بارسلونا می سوزد.

فوق ستاره پرتغالی زمانی که در نیوکمپ بود خود را به عنوان بهترین بازیکن جهان معرفی کرد. به همین دلیل است که انتقال او به رئال مادرید و پوشیدن کیت رئال مادرید یکی از جنجالی ترین انتقال تاریخ است – از زمانی که در مستندی که باید تماشا کنید نتفلیکس مستند شده است.

فیگو اولین و تنها توپ طلای خود را چند ماه پس از تبدیل شدن به خریدی که پروژه فلورنتینو پرز کهکشانی ها را آغاز کرد، گرفت. او دو قهرمانی لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا را در دوران حضورش در برنابئو به دست آورد، در حالی که بارسا چهار سال طولانی را بدون جام سپری کرد.

رونالدو (۲۰۰۲)

O Fenomeno اولین آمریکایی جنوبی بود که توپ طلا را در سال ۱۹۹۷ به دست آورد و پس از یک فصل انفرادی شگفت‌انگیز خوب با بابی رابسون بارسلونا به اینتر رفت و با مبلغی رکورددار جهانی شد.

دومین مورد در سال ۲۰۰۲ دنبال شد – مانند فیگو، عمدتاً به خاطر کاری که قبل از امضای قرارداد با مادرید در اوایل سال انجام داد. او بعد از مصدومیت ۲۰۰۱-۲۰۰۲ با اینتر خاص نبود، اما با قهرمانی برزیل در جام جهانی ژاپن، آمادگی جسمانی خود را دوباره به دست آورد و برای برزیل درخشید.

به ثمر رساندن هر دو گل سلسائو در فینال احتمالاً باعث مهر و موم شده است. روبرتو کارلوس، هم تیمی رونالدو در برزیل و مادرید نایب قهرمان شد.

فابیو کاناوارو (۲۰۰۶)

رامون کالدرون، رئیس سابق مادرید، ترفندی را از سلف خود قرض گرفت و یک ستاره قهرمان جام جهانی را امضا کرد.

کاناوارو که کاپیتان ایتالیا و نماد قهرمانی آنها در جام جهانی ۲۰۰۶ بود، جای تعجب نداشت که هم تیمی خود در آتزوری، جانلوئیجی بوفون، توپ طلای آن سال را به دست آورد.

این مدافع میانی در مادرید بد نبود، و در اولین سال‌های حضورش در این باشگاه، قهرمان‌های پیاپی لالیگا را به دست آورد، اما در آن تابستان فراموش‌نشدنی در آلمان، هرگز به خوبی برای تیم ملی‌اش خوب نبود.

در اینجا فابیو کاناوارو دو ضربه سر بزرگ متوالی را با فاصله حدود ۲۰ یارد، با فاصله حدود ۳ ثانیه از هم به دست آورد تا گل دقیقه ۱۲۰ دل پیرو را مقابل آلمان در نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ به ثمر برساند.

کریستیانو رونالدو (۲۰۱۳، ۲۰۱۴، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷)

دارنده توپ طلا، زمانی که مادرید در تابستان ۲۰۰۹ او را با مبلغی رکورددار از منچستریونایتد به خدمت گرفت، رونالدو مجبور شد در برنابئو حضور داشته باشد و ناظر بر نایب قهرمانی رقیب همیشگی اش، لیونل مسی در چهار سال متوالی باشد.

رونالدو از همان لحظه ورودش و پوشیدن لباس رئال مادرید پرکار بود، اما ظروف نقره ای به اندازه گل ها در دسترس نبود. رئال مادرید در سال ۱۳-۲۰۱۲ واقعاً بدون جام ماند، اما تعداد گل‌های استراتوسفر رونالدو – ۳۴ گل در لیگ، ۵۵ گل در همه رقابت‌ها – باعث شد که او با دریافت دومین توپ طلا پس از اینکه هیچ چهره برجسته‌ای از سه‌گانه‌های بایرن مونیخ وجود نداشت، جایزه دریافت کرد.

او در چهار سال بعد سه بار توپ طلا را بالای سر برد، دوره ای که در آن بهترین گلزن تاریخ مادرید شد، قهرمانی اروپا را با پرتغال و سه قهرمانی لیگ قهرمانان را با مادرید به دست آورد. فقط مسی – به طور طبیعی – پس از بازی در سه گانه بارسلونا در فصل ۱۵-۲۰۱۴، آن را به دست آورد و اختلاس خود را شکست.

لوکا مودریچ (۲۰۱۸)

رونالدو پس از قهرمانی مجدد در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۸، شاید احساس می کرد که برای پنجمین توپ طلا در ۶ سال گذشته است.

اما هم تیمی مادریدی مودریچ در جام جهانی تابستان آن رعد و برق او را دزدید و یک سری بازی های جذاب را انجام داد زیرا کرواسی شانس نایب قهرمانی را بر هم زد.

کریم بنزما (۲۰۲۲)

این مرد فرانسوی به مدت ۹ سال در مادرید دومین کمانچه بازی کرد و در نهایت پس از جدایی رونالدو در سال ۲۰۱۸ در کانون توجه قرار گرفت.

در سن ۳۴ سالگی، بنزما فصل زندگی حرفه ای خود را تولید کرد و به عنوان بهترین گلزن لالیگا (۲۷ گل) و لیگ قهرمانان اروپا (۱۵ گل) به پایان رسید و مادرید یک دوبل نادر را به پایان رساند. از آنجا، توپ طلا هرگز مورد تردید نبود.

در این مقاله فروشگاه لوازم ورزشی و کیت فوتبال کهتو اسپورت به معرفی برترین بازیکنان و برندگان توپ طلا رئال پرداخته است از اینکه ما را همراهی کردید سپاسگذاریم.