تاریخ انتشار : شنبه 2 مرداد 1400 - 12:11
کد خبر : 22365

دستورالعمل‌های بین المللی برای جلوگیری از آلودگی آب

دستورالعمل‌های بین المللی برای جلوگیری از آلودگی آب

عهدنامه‌های بین المللی همه افراد جامعه را موظف به رعایت الگوی صحیح مصرف منابع آبی می‌کند.

به گزارش تیتر داغ؛  استفاده غیر مجاز از محیط زیست و بهره‌برداری‌های غیر اصولی و خارج از چارچوب‌های قانونی، منجر به تشکیل حقوق محیط زیست شده که مجموعه قواعد و قوانین مرتبط با حفاظت از محیط زیست را تعریف کرده است.

یکی از موضوعاتی که در معرض خطر قرار دارد، مسئله آب است. آلودگی آب باعث شده تا همه کشور‌های جهان به این قضیه با دیدی بهتر نگاه کنند. طبق بررسی‌های علمی در حوزه آلودگی آب، کشور‌ها سال به سال به دلیل کم بارشی و در نهایت ذخیره کم آب در پشت سدها، این معضل را بیشتر درک کرده‌اند و در راستای این موضوع، در عرصه بین‌الملل عهدنامه‌هایی به تصویب رسیده است.

از جمله عهدنامه‌های بین المللی، عهدنامه حقوق دریا‌ها ۱۹۸۲، عهدنامه جلوگیری از آلودگی دریا به وسیله کشتی‌ها لندن ۱۹۷۳، عهدنامه حمایت و استفاده از آبراه‌ها و دریاچه‌های بین‌المللی هلسینکی ۱۹۹۲، عهدنامه برنامه محیط زیست سازمان ملل درباره کنترل حمل و نقل زباله‌های خطرناک و دفع آن‌ها ۱۹۸۹، عهدنامه مسئولیت و پرداخت غرامت در قبال خسارت ناشی از حمل مواد خطرناک و مضر به وسیله دریا لندن ۱۹۹۶ و پروتکل عهدنامه جلوگیری از آلودگی دریا به وسیله تخلیه زباله و سایر مواد در دریا لندن ۱۹۹۶، که کشور‌های زیادی عضو آن‌ها هستند.

عهدنامه ۱۹۸۲ حقوق دریاها، این گونه آلودگی هوا را تعریف می‌کند، آلودگی محیط زیست دریایی یعنی وارد کردن مستقیم یا غیر مستقیم مواد و انرژی به وسیله انسان‌ها به محیط زیست دریایی که نتیجه احتمالی آن آثار زیان‌آور بر زندگی بشر، موجودات زنده و تهدید بهداشتی، ایجاد و مانع برای فعالیت‌های دریایی از جمله ماهیگیری و سایر استفاده‌های مجاز از دریا و آسیب رساندن به استفاده معقول از آب دریا است.

به موجب ماده ۲۰۷ عهدنامه فوق، آلودگی شامل مواردی است که بر رودخانه‌ها، مصب‌ها، خطوط لوله و سازه‌ها تاثیر بگذارد؛ بنابراین دولت‌ها باید اقدامات موثری در بحث پیشگیری و کنترل این موضوع اتخاذ کنند و علاوه بر دولت، مردم هم باید به قانون‌های داخلی و خارجی متعهد باشند تا از ثمره آن کلیه‌ افراد بهرمند شوند. همچنین کشور‌های عضو عهدنامه باید از طریق سازمان‌های بین‌المللی و روابط دیپلماتیک پیگیر فعالیت‌های این حوزه باشند.

از جمله قانون‌های ایران در خصوص آلودگی آب‌ها، ماده ۲ قانون حفاظت دریا و رودخانه‌های مرزی از آلودگی با مواد نفتی است که به موجب آن، آلوده کردن رودخانه‌های مرزی و آب‌های داخلی و دریای سرزمینی ایران به نفت یا هر نوع مخلوط نفتی خواه توسط کشتی‌ها و خواه توسط‌سکو‌های حفاری یا جزایر مصنوعی ثابت و شناور و خواه توسط لوله‌ها، تأسیسات و مخازن نفتی واقع در خشکی یا دریا ممنوع است.

طبق قانون فوق، مرتکب به حبس جنحه‌ای از شش ماه تا دو سال یا پرداخت جزای نقدی از یک میلیون تا ده میلیون ریال یا به هر دو مجازات محکوم می‌شود در‌ صورتی که آلودگی به واسطه بی‌مبالاتی یا بی‌احتیاطی واقع شود. مجازات مرتکب حداقل جزای نقدی مذکور است. همچنین نیروی دریایی کشور بر حسب مورد به منظور جلب و دستگیری مرتکب، در صورتی که وسیله آلوده‌کننده نفتکش باشد آن را متوقف و در مورد سایر منابع آلوده‌کننده از ادامه عملیات آن‌ها جلوگیری به عمل خواهد آورد.

‌بر اساس تبصره ماده ۲ قانون حفاظت دریا و رودخانه‌های مرزی از آلودگی با مواد نفتی، تا هنگامی که نحوه جلوگیری از آلودگی خلیج فارس و دریای عمان از طریق معاهدات چند جانبه بین‌المللی با توافق‌های دو جانبه بین دولت ایران و سایر دول ساحلی مناطق تعیین نشده باشد، مقررات این قانون در خلیج فارس تا حد نهایی آب‌های روی فلات قاره و در بحر عمان تا فاصله پنجاه مایل از خط مبداء دریای سرزمینی لازم‌الاجراء خواهد بود.

‌در مناطقی که فلات قاره ایران در خلیج فارس به موجب موافقت‌نامه‌هایی با دول دیگر تعیین و تحدید نشده باشد، اجرای مقررات این قانون محدود به خط منصفی است که کلیه نقاط آن از نزدیک‌ترین نقاط خطوط مبداء دریای سرزمینی ایران است و کشور مقابل آن به یک فاصله باشد.

برچسب ها :

ناموجود
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.