برای پرستاری، برای عشق

به گزارش تیتر داغ:… ” در مرام مردمان صادق و راستین، کمک به هم نوع و وفای به عهد در راستای ذات مقدس انسان که نشأت گرفته از روح نا متناهی حق باریتعالی است، امری است الهی که ردای زرین آن، به بلندای تاریخ بر تن بزرگانی نشسته که فخر مردمان دوران خود بوده اند. ازل نشینان بالا نشین که صور اسرافیل معرفت و از خودگذشتگی را بر هفت آسمان رب العالمین دمیدند، نگاره ای در نشان را بر قلوب پاکان روزگاران نشاندند تا الگویی شوند برای اسوه گان ایام که بر بلندای مقام آنان، نام مراقبانی آورده شد که آنان را “پرستار” نامیدند . پرستار، واژه ای است که گذشته آن، از حضرت آدم و حوا آغاز گشته و در پیچ و خم تاریخ، نگاره های مریم مقدس بر آن کشیده شد، تا حضرت زینب (س) مظلومیت سرافرازانه آن را بر نوک قله های رفیع شهادت و شهامت نشان دهد و میراث افتخار آمیز آن، به زنان و مردانی رسد که در جور زمانه، مردانه و با دستانی خالی مقابل طوفان سهمگین ناملایمتی ها بایستند و نور امیدی شوند بر نا امیدی مردمان زجر کشیده . استاد سخن ، حضرت سعدی علیه الرحمه، در لحظات ملکوتی که ابیات “بنی آدم اعضای یک دیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند/چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضو هارا نماند قرار” می سرود، شاید تصورش بر روان ملکوتی آدمیانی بود که بی هیچ منتی، تبلور تمام و کمال انسانیت بودند که سر لوحه شرافت و مردانگی، برای اعصار و قرون متمادی بوده و آن را پرستار نامیدند. پرستار به شجاعت مردانی است چون ستارخان و باقرخان، و بر رسم اقوامی است چون دلیران تنگستان، و به لطافت انسان هایی است چون ‌شهریار و پروین که نیک سرشتی آن تنه بر تنه فلاسفه و عالمان می‌زند که گاه آدمی متحیر می‌ماند که چگونه این اشرف مخلوقات، با دستانی خالی نقش جواهر نشان بر پیکره روزگاران می‌زند. آری پرستار تجلی یک انسان کامل است که سرنوشت آن را با طلیعه امید برای آدمیان گره زده اند. پرستار مظهر خوبی ها است. افتخار میکنم که یک پرستارم. “…

مسعود فاطمی _ پرستار